Βλεφαρικός ερεθισμός, ερυθρό- τητα βλεφάρων, καύσος, κνησμός, αίσθηση ξένου σώματος είναι αρκετά συχνά συμπτώματα. Η διαταραχή αυτή μπορεί να προκαλέσει ξηροφθαλμία με επακόλουθο τη διακύμανση της όρασης κατά το ανοιγοκλείσιμο των ματιών και ευαισθησία στο φώς (φωτοφοβία). Σε πολλές περιπτώσεις είναι εμφανή οίδημα και απολέπιση του δέρματος των βλεφάρων, σχηματισμός βλέννης ή ακόμη και μιας “κρούστας” στα βλέφαρα. (εικ.1)
Η μικροσκόπηση κατά την οφθαλμολογική εξέταση θέτει τη διάγνωση.
Κατά τη διάρκεια αυτής, μπορεί να παρατηρηθούν διαστολή βλεφα- ρικών αγγείων, απολέπιση, οίδημα, βλέννη, λιπαρό έκκριμα, μείωση του αριθμού των βλεφαρίδων.
Η διαταραχή της σταθερότητας της δακρυϊκής στοιβάδας συχνά επιτρέπει την παθολογική ανάπτυξη των “φυσιολογικών μικροβίων” του δέρματος των βλεφάρων (δερματικός σταφυλόκοκκος ή άλλων βακτηριδίων) με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μικροβιακής επιμόλυνσης. Αυτή μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη των αδένων και κατακράτηση σμήγματος μέσα στο σώμα τους με αποτέλεσμα ανάπτυξη ανώδυνων ή επώδυνων βλεφαρικών διογκώσεων (χαλάζιο, εικ.2)
Απώλεια ενός αριθμού βλεφαρίδων και σχηματισμός νέων βλεφαρίδων με ανώμαλη φορά δεν είναι σπάνια. Σε κάποιες περιπτώσεις, μικροβιακές τοξίνες μπορούν να προκαλέσουν έλκη κερατοειδούς.
Ο καθαρισμός των βλεφάρων αποτελεί τον κύριο τρόπο αντιμετώπισης.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χρήση αντιμικροβιακών και αντιφλεγμονωδών σταγόνων καθώς και την εφαρμογή τεχνητών δακρύων. Σε μερικές περιπτώσεις είναι απαραίτητη η χρήση αντιβιοτικών από το στόμα (Vibramycin).
Επίσης η από του στόματος λήψη ωμέγα-3 λιπαρών, μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα.
Η μόνιμη εκρίζωση της βλεφαρίτιδας στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αδύνατο να επιτευχθεί. Μπορεί όμως να ελεγχθεί στις εξάρσεις της.
